جستجو برای

رئیس جمهور در دیدار جمعی از اندیشمندان سیاست خارجی آمریکا گفت: ترور شهید سلیمانی مصداق تروریسم دولتی است و بر محاکمه عاملان این جنایت هولناک تأکید داریم.

علی بهادری‌جهرمی سخنگوی دولت با اشاره به ادعای آزادی بیان در امریکا گفت: در شبکه‌های اجتماعی به بهانه‌های واهی، تصویر حاج قاسم سلیمانی قهرمان مبارزه با تروریسم یا سپاه پاسداران به عنوان بزرگترین سازمان ضد تروریسم جهان را سانسور می‌کنند.

معاون هماهنگ کننده سازمان بسیج مستضعفین با اشاره به اینکه مکتب شهید سلیمانی، مکتب اهل بیت و عاشوراست، گفت: تفکر حاج قاسم، حفظ انسجام و وحدت است و معلوم است که دشمن این را نمی‌خواهد زیرا دشمن درصدد ایجاد انشقاق در جامعه است.

فرزند شهید سلیمانی اقدام سخیف و ضد انسانی دولت سوئد در اعطای مجوز دولتی برای توهین به مقام مقدس قرآن کریم، را محکوم کرد.

رئیس مجلس شورای اسلامی گفت:سردار سلیمانی برای حضور در جبهه مقاومت علیه داعش هیچگاه از مردمی که از آن‌ها دفاع می‌کرد سؤال نکرد که از چه قشری هستند.

اسماعیل هنیه خطاب به قالیباف گفت: بنده در شما همان روحیه حاج قاسم سلیمانی را می‌بینم. شما در واقع همرزم تمام عمر حاج قاسم و حاج‌قاسم همرزم ما در طول مبارزات فلسطین بودید.

سردار «هاشمی‌دانا» با تاکید بر اینکه انتقام خون شهید سلیمانی اخراج آمریکا از منطقه است، گفت: آمران و عاملان شهادت حاج قاسم باید منتظر انتقام سخت باشند که این انتقام در وقت مقتضی صورت خواهد گرفت.

فیلمسازِ امروز برای برگشتن به گذشته نیازمند نحوی زنده‌شدن دوبارۀ حس است. برخلاف فیلمساز دیروزی که رابطه‌اش با واقعه به شکل بی‌واسطه رخ داده و خود را در اصل نیازمند «تفسیر» آن می‌بیند، فیلمساز امروزی می‌خواهد خودِ واقعه را دوباره بسازد و آن را احساس کند. این ممکن نیست مگر به‌مدد رابطه متعین با رخداد و شخصیت. فیلمساز نیاز دارد برای احساس شراکت با گذشته، آن را ابتدا به شکل واقعه‌ای تاریخی و متعین بازسازی کند. اتفاقی که در شماری از فیلم‌ها افتاده است. یعنی روند تولید فیلم از خواندن یک واقعه به شکل خالص و بی‌واسطه شروع شده است. تولید فیلم از ابتدا در مقام ایده، نه از یک «تفسیر» بلکه از یک شخصیت متعین، مثلا ساختن داستان زندگی یک فرمانده شهید شروع شده و بعد احیانا به تفسیر رسیده است. این اتفاق، روند متفاوتی است که در آثار متاخر سینمای جنگی ما رخ داده است.

قضیه خونخواهی شهدای بامداد خونین ۱۳ دیماه ۱۳۹۸، نه تنها ذیل هیچکدام از پرونده‌های سیاست خارجی نمی‌گنجد بلکه فراتر از این گونه معادلات قرار دارد.